Alfabet Sztuki - wystawa w Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem

Zakopiańskie Centrum Kultury

Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego w Zakopanem.

Alfabet Sztuki DEF

Dwurnik, Dyrzyński, Eidrigevicius, Eysymont, Falender, Fałat, Filonik, Fober

Czas trwania wystawy: 6 lipca – 5 sierpnia 2018

Zakopiańskie Centrum Kultury, Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr.Zamoyskiego serdecznie zapraszają  na tegoroczny - Alfabet Sztuki, która jest kontynuacją zainaugurowanego w 2017roku cyklu prezentacji wybitnych osobowości współczesnej sztuki polskiej,według autorskiego pomysłu Lidii Rosińskiej-Podleśny. W drugiej edycji zgodnie z kolejnymi trzema literami alfabetu prezentujemy dokonania artystyczne Edwarda Dwurnika, Jacka Dyrzyńskiego, Stasysa Eidrigeviciusa, Haliny Eysymont, Barbary Falender, Antoniego Fałata, Mirosława Filonika i Jerzego Fobera.

Wstęp do katalogu Alfabet Sztuki DEF – autor Lidia Rosińska-Podleśny:

Alfabet Sztuki to zbiór znaków i znaczeń, kodów i liter. Odrębnych w charakterze i wyrazistych w formie. To zbiór osobowości, zestawionych w różnych konfiguracjach,które tworzą nowe wyrazy i wyrażenia, nową definicję świata.

W drugiej edycji realizowanego cyklu prezentacji wybitnych osobowości twórczych współczesnej sztuki polskiej prezentujemy Państwu dokonania artystyczne Edwarda Dwurnika, Jacka Dyrzyńskiego, Stasysa Eidrigeviciusa, Haliny Eysymont, Barbary Falender, Antoniego Fałata, Mirosława Filonika i Jerzego Fobera. To lista artystów eksplorujących różne obszary sztuki i prezentujących często odmienne estetyki. Odmienne są również ich biogramy,kod pokoleniowy
i więzi z funkcjonującymi ośrodkami współczesnej sztuki.

Co zatem ich łączy? Czy jedynym kuratorskim argumentem jest proste przyporządkowanie całości zbioru do ustalonego alfabetycznego klucza? Czy ekspozycja w tej konfiguracji wyłania pierwiastek wspólny i pokrewieństwo ideowe? Sądzę, że na część tych pytań odpowiedziała już pierwsza, zeszłoroczna edycja cyklu, realizując postulat szerokiego upowszechniania Sztuki i edukacji artystycznej, nie tracąc przy tym waloru bezpośredniego, osobistego dialogu pomiędzy Twórcą i Odbiorcą.

Jedną z wielu możliwych dróg owego dialogu, które mogą wyznaczać kierunki interpretacji i wektory emocjonalne ekspozycji, jest obszar refleksji antropologicznej i egzystencjalnej, niosący obrazy intymnego piękna i „przaśnej”,zdegradowanej rzeczywistości, seksualnego biologizmu i duchowej medytacji,poetyki baśni zestawionej z surową ascezą współczesnych instrumentów medialnych. Klasycznej metafory i zbiegów podprogowych. Inna możliwa droga dialogu jest mniej czytelna i bardziej wymagająca – to próba konfrontacji z postawą twórcy, zmuszająca do poznania lub akceptacji często bezkompromisowej postawy wobec wyznawanych wartości.

Na tej płaszczyźnie możemy spotkać Edwarda Dwurnika, który malując gorzkim sarkazmem i cierpką ironią „wymierza sprawiedliwość widzialnemu światu”, czyniąc ze swojej sztuki instrument diagnozy społecznej i kulturowej.

Pokrewny, kontestatorski komunikat emocjonalny niosą instalacje, figury i mobilne rozbudowane aranżacje Mirosława Filonika. Budowane z nietrwałej masy papierowej,plastiku i odpadów cywilizacyjnych, nacechowane ironią i humorem,gdzie towarzyszący dźwięk i światło, tworzą efekt tajemniczego rytuału.

Stojąc przed płótnami Antoniego Fałata poznajemy intencję, z jaką od lat powraca konsekwentnie do ludzkiej figury, usiłując ją budować nowymi środkami wyrazu w dominującym monochromie. Często banalna fotografia rodzinna staje się pretekstem dla tajemniczych kreacji, niepokojących wizerunków i osobistych mitologii.

Uważny widz, spoglądający w melancholijne oczy i maski Stasysa Eidrigeviciusa, zobaczy w matowym blasku pasteli świat baśni, lirycznej metafory i ocalonej mitologii dzieciństwa
z pogranicza dwu kultur, która powraca w ilustracyjnych plakatach i działaniach parateatralnych. Odkrywcza świeżość i wieloznaczność symbolu, jakim operuje, czyni z Jego sztuki, trywialnie definiowanej jako surrealizm, niewątpliwe misterium.

Przykładem konsekwencji wobec „czystych” wartości malarskich jest postawa Jacka Dyrzyńskiego, którego wiara w „niepodległość kwadratów” pozwala mu na rozległe badania nad funkcją koloru i faktury, przestrzeni i formatu. Zawsze jednak artysta pozostawia margines na obecność malarskiego gestu. Podobną tendencję odnajdziemy w malarskich dążeniach Haliny Eysymont, gdzie inspiracja pejzażem jest pretekstem do rozwiązań czysto malarskich, operujących analizą koloru, faktury i kompozycji, wnoszącej w obszar abstrakcji niewątpliwy wątek liryczny.

Możemy również stać się widzem lub aktywną stroną odrębnego dialogu, jaki trwa na dwu biegunach współczesnej „teologii ciała”, pomiędzy koncepcją rzeźby Barbary Falenderi Jerzego Fobera. Staniemy przed koniecznością odpowiedzi, czy jesteśmy„uduchowionym ciałem”, czy „ucieleśnionym duchem”, w którym biologia,seksualność potrafi koegzystować z cierpieniem i mistyką, a Erosi Thanatos trwają w nierozerwalnym splocie.

Lidia Rosińska-Podleśny

z-ca dyrektora ds. artystycznych

Zakopiańskie Centrum Kultury

Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego w Zakopanem

Prace prezentowane na wystawie pochodzą z kolekcji i zbiorów: Narodowej Galerii Sztuki Zachęta
w Warszawie, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku oraz kolekcji prywatnych.